Sołtys wsi Sławki: Mateusz Adamczyk

Sławki (w j. kaszubskim Słôwczi) – wieś kaszubska położona w gminie Somonino na turystycznym szlaku Wzgórz Szymbarskich. Wieś jest siedzibą sołectwa Sławki w którego skład wchodzi również miejscowość Sławki Górne. Miejscowość leży na trasie magistrali węglowej (Maksymilianowo-Kościerzyna-Gdynia) i zlokalizowany jest w niej przystanek kolejowy Sławki. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Sławki były majątkiem rycerskim na prawie polskim. Nie należały do jednego właściciela, lecz podzielono je na kilka drobnych folwarków szlacheckich.
Ze Sławkami związane są nazwiska Sławkowskich herbu Radwan, Janikowskich, Bąkowskich, Jezierskich, Sikorskich i Dąbrowskich. Pierwsza wzmianka historyczna o tej miejscowości pochodzi z 1241 roku ze spisu wsi przynależnych kasztelanii goręczyńskiej. Druga notatka z 1311 roku związana jest z zajęciem Pomorza przez Krzyżaków. Wtedy to właśnie potwierdzono istnienie majątku rycerskiego na prawie polskim. Aż do XVI wieku brak jakiegokolwiek dokumentu o Sławkach. W 1599 roku istniały tu 3 drobne folwarki szlacheckie. Podobnie jak w okolicznych majątkach, część wsi przypadła zakonowi kartuzów. 29 listopada 1630 roku Piotr Bąkowski sprzedał swe działy za 1.100 zł zakonowi. Poprzednio zaś nabył je od Krzysztofa i Aleksandra Bąkowskich oraz od Joachima Gruby. Była to 1/4 wsi. W 1635 roku wymieniono nazwisko Janikowskiego, któremu zakon wytoczył sprawę o wydanie trzech zbiegłych poddanych. W XVII wieku istniała we wsi karczma, /karczmarz płacił 10 zł klasztorowi. Kartuzi zaś tytułem mesznego ze swego dworu w Sławkach, dawali proboszczowi w Goręczynie 3/4 miary żyta i tyleż owsa. W XVIII wieku działy w Sławkach posiadał Michał Janowski, wójt klasztorny i zarazem tenutariusz somoniński, który zapisał je na 30 lat zakonowi za pożyczkę w wysokości 9.000 zł.

Gminna Oczyszczalnia Ścieków w Sławkach